Bericht 010 april-II De Smaragd
‘Een machtig uitzicht!’
Ik moet eerlijk zeggen dat ik deze dag al een maand of twee had uitgesteld. Een klein beetje hoogtevrees heb ik wel en vandaag ga ik omhoog met de kraanmachinist John. 45 meter de hoogte in met een rammelend liftje waar we net met zijn tweeën in passen, dat is toch wel even slikken. Boven gekomen moeten we nog een paar trapjes op voordat we in kraancabine komen. Het waait flink boven, ik hou mijn helm niet voor niets vast. Aangekomen in de kraancabine is het koffiezetapparaat het eerste dat me opvalt. Natuurlijk, John gaat niet effe een bakkie halen, vaak slaat hij de pauze beneden over en blijft hij boven met zijn koffie en zijn broodje. John wijst op het uitzicht en de andere kranen die aan de horizon te zien zijn bij het sciencepark, de Shelltoren en de Tsaar Peterstraat. ‘Kijk daar die groene, daar zit een collega in van me en linksachter in die gele kraan zit mijn buurman die is ook kraanmachinist. Ik woon in Warmerhuizen met mijn gezin en twee jongens. We hebben een twee onder een kap. Ik hoef gelukkig nooit te zoeken naar een parkeerplek en de prijzen van huizen zijn daar niet zo duur. Vroeger werkte ik als reserve kraanmachinist in Alkmaar en loste daar schepen. Om kraanmachinist te kunnen worden heb ik een dagopleiding gevolgd van 6 weken en twee jaar avondopleiding gedaan voor het theoriegedeelte. Ik werk nu zo’n jaar of 15 als kraanmachinist.
John wijst me op het ’torderen’ van de Kraancabine ten opzichte van de toren waar de cabine aan hangt. De ‘giek’ en de cabine zwiepen ongeveer een halve meter door zelfs met dit rustige weer. ‘Het is even gek maar het went,’ zegt John ‘en het is allemaal berekend, als het buigt dan barst het niet, tot maximaal windkracht 7 mogen we draaien. Bij dit werk is iedereen afhankelijk van elkaar dus zit er een bepaalde volgorde in wat ik hijs en verplaats. s’ Ochtends wordt dat doorgesproken. Toen ik net begon met dit werk, was ik s’ avonds kapot en lag ik om 9 uur te slapen. Je moet de hele dag zeer geconcentreerd werken want je verplaatst grote dingen met veel massa. Als je ergens tegenaan stoot is het mis. Nu kan ik het werk meer ontspannen doen. Je hebt een enorm overzicht vanaf hier, ik kan veel beter zien hoe iets moet liggen of waar het naar toe kan dan de mensen op de grond. Ik toren boven iedereen uit.
Af en toe zie ik een mooie dame zonnen op een dakterras die zich niet realiseert dat er nog iemand hoger zit,’ vertelt John vrolijk. Hij laat de mooie foto’s zien van zonsopkomsten en mooie wolkenluchten die hij gemaakt heeft vanuit zijn cabine, tussendoor zie ik foto’s van hem als wielrenner die de Mont Ventoux beklimt. ‘Een hobby van me’. Als je in je vrije tijd zo’n berg gaat beklimmen dan heb je wel iets met hoogte… Met mijn hoogtevrees viel het uiteindelijk erg mee, ik had er boven eigenlijk geen last meer van. Er was ook zoveel te zien. Die avond in bed schrik ik nog wel een keer wakker als ik droom dat ik bijna misstap….
